♥

با همه بیگانه گشتم آشنای من کجاست!

کشتی بی بادبانم ناخدای من کجاست!

در دل تاریک شب گم کرده راهم ای خدا!

در تنم دردیست بی درمان دوای من کجاست!

از جمع آشنایان بی وفایی دیده ام !

در شگفتم پس رفیق با وفای من کجاست

♥
آن قدر باورت دارم که اگر بگو?? بارانم

از صدا?ت خ?س م?شوم!

♥
نفس 
شاید دلیلی باشد 

برای زندگی

اما بی شک

 تو بهانه ی آنی

♥
دیگر از آن همه شلوغی و شیطنت خبری نیست

آنقدر بخاطر ضربدرهای جلوی اسمم چوب روزگار را خوردم

که شده ام ساکت ترین شاگرد کلاس زندگی

♥
تنها پرانتزی که دوست ندارم بسته شود

لبان توست وقتی می خندی …

نوشته شده در سه شنبه 93/7/1ساعت 1:18 عصر توسط ..:: بهنام ::.. نظرات ( ) | |